4 maja po raz kolejny przyznano jedne z najbardziej cenionych i prestiżowych nagród dla ludzi kultury – Nagrody Pulitzera. Nagrody otrzymują twórcy 
amerykańscy za wybitne osiągnięcia w dziedzinach dziennikarstwa, literatury i muzyki w roku poprzedzającym wręczenie Nagrody.
Jury, działające na Uniwersytecie Columbia, zdecydowało, że w tym roku w kategorii „literatura piękna” Nagrodę otrzyma Colson Whitehead za powieść „Miedziaki”.
Jury Nagrody określiło powieść Whiteheada jako: „Oszczędne i wstrząsające studium nadużyć w zakładzie poprawczym na Florydzie w czasach segregacji rasowej, będące w istocie krzepiącą opowieścią o wytrwałości, godności i odkupieniu”.
To już drugi Pulitzer w karierze Colsona Whiteheada, poprzedniego otrzymał w 2017 roku za powieść „Kolej podziemna”!
Nagrody Pulitzera przyznawane są od 1917 roku za dokonania w dziedzinie dziennikarstwa, literatury i muzyki (15 kategorii dziennikarskich i 7 artystycznych). Nagroda Pulitzera w dziedzinie literatury pięknej – jedna z kategorii Nagrody Pulitzera – przyznawana jest za wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury pięknej od 1918 roku. Do 1948 roku kategoria dotyczyła jedynie powieści. Jury nagradza w tej kategorii wybitne dzieła literackie, wydane w formie książkowej, których tematyka koncentruje się na specyfice życia w Ameryce.
Colson Whitehead jest jedynym autorem, który Nagrodę Pulitzera otrzymał za dwie kolejno wydane powieści i jednym z trzech (obok Faulknera i Updike’a) pisarzy którzy w kategorii „literatura piękna” otrzymali Nagrodę Pulitzera dwa razy.
Poprzednią powieść Whiteheada, „Kolej podziemną”, obok Nagrody Pulitzera, uhonorowano również National Book Award. Książka zdobyła także Goodreads 
Choice Award w kategorii „fikcja historyczna”. Lekturę rekomendowali Barack Obama i Oprah Winfrey. A krytycy zgodnie uznali „Kolej podziemną” za jedną z najważniejszych książek o Ameryce, jakie kiedykolwiek napisano.
W „Miedziakach” Colson Whitehead z właściwym sobie geniuszem podejmuje kolejny dramatyczny wątek z historii Ameryki. Tym razem akcja rozgrywa się na Florydzie w latach 60. XX wieku, a fabuła koncentruje się na losach dwóch chłopców skazanych na pobyt w poprawczaku.
Gdy idee ruchu na rzecz praw obywatelskich docierają wreszcie do Frenchtown, czarnej dzielnicy Tallahassee, Elwood Curtis postanawia wziąć sobie do serca słowa dr. Martina Luthera Kinga i nabiera przekonania, że jest „równie dobry jak każdy inny”. Choć rodzice go porzucili, jego babcia dba, by trzymał się z dala od kłopotów, Elwood jest więc na dobrej drodze do dostania się do lokalnego college’u dla kolorowych. Ale kiedy jest się czarnym chłopcem żyjącym we wczesnych latach 60. XX wieku na amerykańskim Południu, gdzie stosunki społeczne wciąż regulują prawa Jima Crowa, niewinny błąd może przekreślić nadzieje na świetlaną, a nawet jakąkolwiek, przyszłość.
Elwood zostaje skazany na pobyt w poprawczaku nazywanym „Miedziakiem”, którego misją jest „fizyczne, intelektualne i moralne” kształtowanie młodocianych przestępców, tak żeby pod jego pieczą wyrośli na „uczciwe i honorowe” jednostki. W rzeczywistości Akademia okazuje się miejscem przerażającej kaźni i upodlenia, gdzie sadystyczna kadra maltretuje i upokarza uczniów, wykorzystuje ich na wszelkie możliwe sposoby, korupcja i kradzieże są powszechne, a każdy „podopieczny”, który odważy się na opór, przepadnie bez wieści.
Ten zakład poprawczy na Florydzie istniał naprawdę – przez sto jedenaście lat przewinęły się przez niego tysiące podopiecznych, których bezlitośnie katowano, poniżono i łamano.
„Miedziaki” to prosta w formie i brutalna w przekazie niezwykle ambitna powieść, która dowodzi szczytowej formy podwójnego laureata Nagrody Pulitzera!
Powieść na język polski przełożył Robert Sudół.
