Totalna magia

Jest coś hipnotyzującego w stylu pisania Alice Hoffman. Jej opowieści są jak smakołyki, jak najpyszniejsze słodkości, które pożeramy z uśmiechem na ustach. To dlatego, że przed czytelnikiem rodzi się nie tylko opowieść o magii, o wiedźmach i czarownikach, ale przede wszystkim o dorastaniu, o inności, o szukaniu swoich własnych ścieżek, a także o poszukiwaniu swojej tożsamości. I miłości także. Bo Owensowie może i są naznaczeni klątwą, ale przed namiętnością i głębokimi uczuciami nie uciekają wcale. Pomimo ostrzeżeń. Pomimo kolejnych poniesionych strat.

Olga Kowalska, Wielki Buk

Alice Hoffman o magii, miłości i kobietach pisze jak nikt. O rzeczach, których nie da się uniknąć i takich, które można ukryć. O strachu przed swoim losem i ucieczce, ale także o akceptacji. Ta książka jest ciepła, lekka, z narracją, która płynnie przesuwa się między palcami jak wstążka albo kocie futerko.

Monika Frenkiel, NieSamąPracą...

Po „Zasadach magii", w których z klątwą mierzyła się trójka rodzeństwa, Franny, Jet i Vincent, mamy ciąg dalszy, z wnuczkami Vincenta, wybierającymi jedna po drugiej ucieczkę z ulicy Magnolii. Kto „Totalną magię" pokochał w wersji filmowej, pewnie pozostanie jej wierny, ale tak naprawdę to dwie odrębne historie i w każdej można znaleźć coś dla siebie.

Aleksandra Pańko, Przegląd